Þeir tímar sem við nú lifum kalla á margþætta íhugun um líf okkar og tilveruna sem við lifum í.

Annars vegar vegna vaxandi stríðsátaka í heiminum. Ekki einvörðungi í Úkraínu og með líklegu þjóðarmorði í sjálfstæðu og fullvalda ríki Palestínu, sem við höfum viðurkennt. Heldur á nú sér stað stigmögnun með innrásum Ísraels í fleiri ríki þar um slóðir, sem hefur með manndrápum og eyðileggingu einnig efnahagslegar afleiðingar. Þær birtast meðal annars í hækkun höfuðstóls íslenskra húsnæðislána, sem eru verðtryggð, vegna hækkunar olíuverðs um 10% í síðustu viku. Þó að verðið (á olíunni, en ekki íslensku húsnæði) hafi raunar lækkað aftur í þessari viku, vegna minni opinberra ríkisútgjalda í næst stærsta efnahagsveldi heimsins. Það að kínverski ríkissjóðurinn hafi ekki efnt til væntrar efnahagslegrar örvunar, olli mörkuðum svo miklum vonbrigðum að olíuverð lækkaði.

Hins vegar standa yfir mestu umbreytingatímar vegna tækniþróunar sem mannkynið hefur horft framan í. Þar er bæði um að ræða nýleg tæki sem eru stöðugt í lófa fólks og hafa áhrif á sjón og hnakka með því láta okkur horfa stöðugt í gaupnir okkar. Þannig að það gleymist að veita börnum athyglina sem þau þurfa til að heilinn í þeim nái að þroskast. Svo er einnig yfirstandandi ósýnileg umbyltingin vegna gervigreindar sem gerbreytir nú störfum hins bóknáms menntaða vinnuafls líkt og iðnbyltingin gerði fyrir hinn verklega hluta vinnuaflsins.

Stríðin og tæknibyltingar sem nú standa yfir kalla á ígrundun um samfélagið okkar og hvernig við skipuleggjum það. Báðar greinarnar í blaði vikunnar taka á því efni, hvor með sínum hætti. Stjórnvöld, efnahagskerfið og við öll einstaklingarnir verðum að leggja okkar af mörkum. Líkt og Sigurður Nordal greindi í erindum sínum frá árunum 1918-1919, þaðan sem fyrirsögn þessa pistils er fengin, þá verðum við að ná að samrýma hinar ósamrýmanlegu andstæður einlyndis, einbeitingarinnar og marglyndis, fjölbreytileikans.