Í fyrri hluta greinarinnar var fjallað um þær veigamiklu breytingar sem felast í tilskipun Evrópusambandsins (ESB) um sjálfbærnireikningsskil (CSRD), einkum hvað varðar auknar kröfur til stjórnendaupplýsinga í árlegum reikningsskilum og þá ábyrgð sem stjórnir fyrirtækja bera á að staðfesta þær. Þar kom fram að íslenskt lagaumhverfi er ekki í samræmi við gildandi kröfur, sem dregur úr gagnsæi og samkeppnishæfni skráðra félaga. Það getur haft bein áhrif á traust fagfjárfesta – ekki síst lífeyrissjóða – sem þurfa að byggja fjárfestingar sínar á traustum og áreiðanlegum staðfestum upplýsingum. Hér í síðari hluta er greint frá niðurstöðum úttektar, farið yfir lagaleg misræmi og settar fram tillögur til úrbóta sem styðja við samþættingu, ábyrgð og traust í íslensku viðskiptalífi.

Í ljósi nýlegra breytinga beinist megináhersla CSRD-tilskipunarinnar nú að samþættingu sjálfbærniupplýsinga í árleg reikningsskil. Fyrir flest íslensk fyrirtæki felst helsta áskorunin því ekki einvörðungu í tæknilegri innleiðingu nýrra ESRS-staðla – heldur í því að byggja upp þá samþættingu stjórnunar, upplýsingagjafar og reikningsskila sem tilskipunin byggir á sem grundvallarforsendu.Skortur á lagalegum skýrleika og seinkun á innleiðingu fyrri ESB-ákvæða um ábyrgð stjórnar og samþætta upplýsingagjöf í árlegum reikningsskilum skráðra félaga hefur veikt stöðu íslenskra fyrirtækja. Greinin fjallar um þessa kerfisbundnu veikleika og nauðsyn umbóta.