Sjöttu grein Parísarsáttmálans mætti kalla greinina um kolefnismarkað, eða kolefnisyfirfærslur. Hún fjallar um samvinnu milli ríkja í að ná skuldbindingum samningsins. Í greininni er kveðið á um að samningsríkin skuli útbúa vettvang sem heldur utan um samvinnuverkefnin og gæti að því að markmið samvinnunnar séu:
a) Að draga úr losun og stuðla að sjálfbærri þróun.
b) Að hvetja til og einfalda þátttöku ríkja og einkaaðila í samvinnuverkefnum sem draga úr losun.
c) Að ríki sem hýsa samdráttar- og bindingarverkefni hljóti ágóða af.
d) Að lokaútkoman verði alltaf samdráttur í losun á hnattræna vísu.
Í samningnum kemur skýrt fram að ákvæðið skuli ekki misnota með tvítalningu á samdrætti. (United Nations Treaty Collection, 2015)
Yin og yang
Þegar kemur að umræðunni um loftslagsmál og aðgerðir nútíðar og framtíðar sjást tveir grófflokkaðir hópar. Hóparnir skarast og örlítið af hvorum eru í hinum, eins og yin og yang. Annars vegar eru það þau sem sjá tækifæri í stöðunni og horfa jafnvel með glampa í augum til sjöttu greinarinnar og tala um tækifæri til að græða á bindingarverkefnum. Hins vegar eru það þau sem fyllast vonleysi við umræður um kolefniseiningar og mæta til dæmis á COP með skilti þar sem varað er við því að reyna að leysa loftslagsvandann með bókhaldsbrellum.
Fyrir þau sem ekki hafa sökkt sér ofan í málið er erfitt að átta sig á því hvernig greinin virkar og hvort hún skili tilætluðum árangri. Fyrirbærinu þyrfti ef til vill að finna betra nafn því „grein sex“ er ekki mjög lýsandi hugtak.